Ale ładne zrobiłem

a Maniek pomalował.

Pod tym właśnie adresem oślepi Was blask fantastyczności pomalowanej podstawki:

http://maniexite.blogspot.com/2013/04/wzgorze-44.html

A żeby się ładnie miniaturka wyświetliła to nawet jedno zdjęcie podlinkuje:

Podstawka pod wiatrak

Jako, że wieczory coraz krótsze, sezon modelarski zbliża się do końca. Trzeba więc kończyć to co się zaczęło. Największym zaś przedsięwzięciem, aktualnego sezonu był wiatrak. Wisienką na torcie miała być podstawka wykonana ze styroduru, z którym sobie nie radzę i którego nie lubię :) Goła podstawka wygląda tak:

Poniżej zdjęcia zaszpachlowanej podstawki obsypanej piaskiem, kamykami i z wyciśniętymi płytami, które kiedy będą bazaltowe.

A na górze można postawić wiatrak, ale nie trzeba.

A poza tym układanie zdjęć na bloggerze ssie :)

Bo nie zna życia, kto nie służył w marynarce ...

Wpis specjalny dla Arcika, który kazał mi dokończyć zdanie: "Bo nie zna życia, kto ..."

Oto jak ja rozumiem treść szanty:

R U ready?

Marian prawie skończył malować wiatrak. Oczywiście zlamił, bo miał zrobić tutsa jak się maluje, ale nie chce się dzielić wiedzą. W każdym bądź razie wynik jest lepszy niż sobie wyobrażałem. Pełna galeria dostępna na stronie:

http://maniexite.blogspot.com

Wiatrak - galeria końcowa

No i stało się, skończyłem wiatrak, co prawda miało być do końca miesiąca, ale się nie udało. Udało się za to do końca pierwszego dnia następnego miesiąca, czyli 1 lutego. I co z tego, że dzisiaj jest 12, po prostu Waldek musiał zrobić ładne zdjęcia i wszystkie poprzednie posty trzeba było skończyć. Ale oto jest - galeria końcowa:

A jak ktoś chce zobaczyć inne zdjęcia Waldka to zapraszam na stronę http://asferyczny.com/

Ale się narąbałem

Stoi sobie taki sam smutny wiatrak (tak naprawdę to nie stoi, bo Marian go już od tygodnia maluje). I tak mi się smutno zrobiło, więc postanowiłem dorobić mu kilka bajerów, które w bliższej przyszłości złożą się na jakąś dioramę. Pierwszym z gadżetów jest stos poukładanego drewna, który wygląda tak:

A oto z czego powstał, zwykły, mały, drewniany kołek:

Każdy ma taki w domu, bo jak prawdziwy mężczyzna składa meble to zawsze mu części zostaje. Pierwszą czynnością jest oskrobanie kołka z rowków, bo drewno z lasu rowków nie ma. Czynność bajecznie prosta i zwykłym nożykiem zajmująca chwilkę. Po oskórowaniu kołki wyglądają tak:

Gdyby były trochę dłuższe można by ich było użyć, jako dłużyce, ale ja postanowiłem je porąbać:

Jeden kołek, dzielę na pół po długości i na cztery po szerokości. Wychodzi z tego osiem fragmentów (jak na zdjęciu powyżej). Gdybym miał to robić jeszcze raz, podzieliłbym korek na 3 części po długości i na 6 po szerokości. Wydaje mi się, że wtedy lepiej dostosowana byłaby skala.

Tak wygląda stosik z pięciu kołków:

Z części można ułożyć ognisko:

A z reszty resztki ogniska:

Last but not least, czyli post łopatologiczny

Przyszła kolej na post zawierający ostatnią część wiatraka, czyli łopaty. Tak się złożyło, że akurat przed łopatami skończył mi się klej. Nabyłem coś nowego, co sprawdza się równie dobrze jak mój stary poczciwy wikol. Tak to wygląda:

Wracając do łopat. Najpierw z podwójnej warstwy tektury skleiłem dwa identyczne ramiona:

Potem na środku, wyciąłem dwie dziury, żeby się ładnie złożyło:

Ładnie, czyli tak:

Płótno na łopatach udawać będzie chusteczka higieniczna. Najpierw narysowałem sobie linie pomocnicze, aby do nich przykleić paski kartonu symulujące odeskowanie:

Żeby chusteczka się nie rozrywała, odeskowanie przyklejone jest z obu stron:

Po przyklejeniu długich krawędzi wyciąłem prostokąty i dokleiłem krótkie. Tak się prezentują cztery skrzydła:

A tak oto wygląda gotowy zestaw do złożenia łopat:

Po złożeniu i przyszpileniu:

Przymierzone do wiatraka:

 

I rzut okiem na całość: